۱۳۹۱ بهمن ۳, سه‌شنبه

تو جام عشق را بستان می رو همان معشوق را میدان و می رو

شرابی باش بی خاشاک و صورت لطیف و صاف همچون جان و می رو

یکی دیدار او صد جان صد جان به ارزد بده جان و بخر ارزان و می رو

چو دیدی آنچنان سیمین بری را بده سیم و بنه همیان و می رو

اگر عالم شود گریان تو را چه نظر کن بر مه خندان و می رو

اگر گویند که رزاقی و خالی بگو هستم دو صد چندان و می رو

کلوخی بر لب خود مال با خلق شکر را گیر در دندان و می رو

بگو آن مه مرا باقی شما را نه سر خواهیم ونی سامان و می رو

کیست آن مه خداوند شمس تبریز درآ در ظل آن سلطان و می رو

۱۳۹۱ دی ۲۴, یکشنبه

این شعر مربوط به جلسه تیر ماه هزار و سیصد و نود ویک انجمن ادبی فرهنگی امیر کبیر است که پس از آن انجمن بسته شد و شاعرانی همچون جناب عالی پیام و مدیر انجمن استاد صدرا بازداشت شدند این شعر مربوط به یکی از

شاعران بزرگوار انجمن است به نام بیداد شاعری خراسانی

***

گیرم گلاب ناب شما اصل قمصر است / اما چه سود حاصل گلهای پرپر است

شرم از نگاه بلبل بی دل نمی کنید ؛ کز هجر گل نوای فغانش به حنجر است

از آن زمان که آیینه گردان شب شدید / آیینه ی دل از دم دوران مکدر است

فردایتان چکیده امروز زندگی است / امروزتان طلیعه ی فردای محشر است

وقتی که تیغ کینه سر عشق را برید / وقتی حدیث درد برایم مکرر است

وقتی ز چنگ شوم زمان مرگ می چکد / وقتی دل سیاه زمین جای گوهر است

وقتی بهار وصله ناجور فصلهاست / وقتی تبر مدافع حق صنوبر است

وقتی به دادگاه عدالت طناب دار / بر صدر می نشیند و قاضی و داور است

وقتی طراوت چمن از اشک ابرهاست / وقتی که نقش خون به دل ما مصور است

وقتی که نوح کشتی خود را به خون نشاند / وقتی که مار معجزه ی یک پیامبر است

وقتی که برخلاف تمام فسانه ها / امروز شعله، مسلخ سرخ سمندر است

از من مخواه شعر تر، ای بی خبر ز درد / شعری که خون از آن نچکد ننگ دفتر است

ما با زبان سرخ و سر سبز آمدیم / تیغ زبان برنده تر از تیغ خنجر است

این تخته پاره ها که با آن چنگ می زنید / ته مانده های زورق بر خون شناور است...

چلیپا