مست و هشیار

_{محتسب مستی به ره دیدو گریبانش گرفت}

_{مست گفت: ای دوست این پیراهن است افسار نیست}

_{گفت: مستی زان سبب افتان و خیزان میروی}

_{گفت:جرم راه رفتن نیست ره هموار نیست}

_{گفت:می باید تو را تا خانه قاضی برم}

_{گفت: رو صبح آی قاضی نیمه شب بیدار نیست}

_{گفت: نزدیک است والی را سرای ، آنجا شویم}

_{گفت: والی از کجا در خانه خمار نیست}

_{گفت: تا داروغه را گوئیم ،در مسجد بخواب}

_{گفت: مسجد خوابگاه مردم بدکار نیست}

_{گفت: دیناری بده پنهان و خود را وارهان}

_{گفت: کار شرع کار درهم و دینار نیست}

_{گفت: از بهر غرامت جامه ات بیرون کنم}

_{گفت: پوسید ست ،جز نقشی زپود و تار نیست}

_{گفت: آنقدر مستی، زهی از سر بر افتادت کلاه}

_{گفت: در سر عقل باید ،بی کلاهی عار نیست}

گفت: می بسیار خوردی، زآن چنین بیخود شدی

گفت: ای بیهوده گو ،حرف کم و بسیار نیست

گفت: باید حد زند هشیار مردم ،مست را

گفت: هشیاری بیاب، اینجا کسی هشیار نیست