مشو، مشو، ز من خسته‌دل جدا اي دوست
مكن، مكن، به كف‌اند هم رها اي دوست
برس، كه بي‌تو مرا جان به لب رسيد، برس
بيا كه بر تو فشانم روان، بيا اي دوست
بيا، كه بي‌تو مرا برگ زندگاني نيست
بيا، كه بي‌تو ندارم سر بقا اي دوست
اگر كسي به جهان در، كسي دگر دارد
من غريب ندارم مگر تو را اي دوست
چه كرده‌ام كه مرا مبتلاي غم كردي؟
چه اوفتاد كه گشتي ز من جدا اي دوست؟
كدام دشمن بدگو ميان ما افتاد؟
كه اوفتاد جدايي ميان ما اي دوست
بگفت دشمن بدگو ز دوستان مگسل
برغم دشمن شاد از درم درآ اي دوست
از آن نفس كه جدا گشتي از من بي‌دل
فتاده‌ام به كف محنت و بلا اي دوست
ز دار ضرب توام سكه بر وجود زده
مرا بر آتش محنت ميازما اي دوست
چو از زيان منت هيچگونه سودي نيست
مخواه بيش زيان من گدا اي دوست
ز لطف گرد دل بي‌غمان بسي گشتي
دمي به گرد دل پر غمان برآ اي دوست
ز شادي همه عالم شدست بيگانه
دلم كه با غم تو گشت آشنا اي دوست
ز روي لطف و كرم شاد كن بروي خودم
كه كرد بار غمت پشت من دوتا اي دوست
ز همرهي عراقي ز راه واماندم
ز لطف بر در خويشم رهي‌نما اي دوست
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر