شب است و يك چــــراغ پيه ســـوز
من و تنهائــــــي و قلبي همــــه ســـوز
من و قلبي كـــه در سينـــــه شكسته
دگر بغضي كـــه در كــــامــــم نشسته
من و يــــاد دو چشم نـــــرگس تو
من و يك پنجـــــره افسانـــــه نــــــو
يكي پيمانـــــــه خــــــالي ز بــــاده
دگــــر دردي كــــه از عشق تـــو زاده
يكي چشمي كــــه ريـزد همچنان ابر
دگر قلبي كه خـــالي گشتي از صبـــــر
يكي انـــدر درون ميـــــراندم پيش
قلم در دست و مـــن بيگانــه از خويش
همي خــــواهم كه خـون خامه ريزم
خود از بين تــــو و خــــون نـامه خيزم
همي خــــواهم كه از چشم تو گويم
طريق زنـــــدگي را بــــا تــــو پـــويم
همي خـــــواهم كه يـادي از تو آرم
ز عشقت خـــــــون دل از ديـــده بارم
ز چشم و زلف و ابـــــروي تو گويم
الفباي سخـــــن را از تـــــو جـــــويم
بگويم غير تو در ايــــن ميان نيست
مر اين تفسير عالــــم غيــر تو چيست
در اين سينه هـــر آنچه از تـــو دارم
بگويم گـــــر بــــــرندم پـــــاي دارم
ولي افسوس اينجا بس مخــوف است
سخنها همچنان در بنـــد جـــوف است
كسي اينجــــا نــــدارد نــــاي گفتن
به ديده بايــــد ايـــــن غم خانه رفتـن
همه در قيـــد نــــام و آبــــــــرويند
گهر در بحــر و ايشــــان آب روينـــد
همه در بند كذب و رنگ اسيـــــرنـد
به دل كشتن همـــــه اينجـــا اميـــرند
به زنجيـــــر ريــــــا بستنـــــد پا را
به رنگ خـــــود گواه آرند خـــــدا را
همه ظاهــــر پرست و ديـــو خـويند
همه قـــــرآن بدست از حـــق بدورند
همه در گفته ها شان كــذب و رنگنـد
همه رنگند و بــــــا ديگـــــر بجنگند
يكي صــــد ادعــــا در حـــرف دارد
يكي رنگ تـــــواضع مــــي نگـــــارد
يكي بــــار سيــــاست مي بـرد پيش
يكي گــويد زايل و مسلك خـــــويش
يكي از جــــــور مـــردان داد خواهد
يكي هم نـــــام و ذكــــر يــاد خواهد
يكي مردن به پــــــاي دار خــــواهد
يكي از بي كسي يك يــــار خـــــواهد
يكي چون مـــــوج ميلــــرزد سر اپا
يكي آواز ماهـــــورش به غـــــوغـــا
يكي زاهـــــد صفت پنــــدي بگويد
يكي راهب نمــــا ديـــــري بجــــويد
كه اينجــــا بس مقدس جايگاه است
نه هــــركس را مكـــان عشقباز يست
يكي گويد از ايـــــن روز دوشنبــــه
كه شـــــاعر ميشونــــد امثال بنــــده
خلايق را به تحقيـــــر و بـــه تحديد
نخوانـم مـــــا بقي الا بــــه تمجيـــــد
بتوپد بـــــر كسي كـــــه از تـو گويد
سخن را جان مطلب از تـــــو جــــويد
سخن از تـــو نبايد گفت و از يــــار
كه اينجــــا مــــن بـــــود شالوده كار
يكي هــــم قدر مس آمــد طـلا كرد
مقام شعر تا عــرش عــــــلا كــــــرد
به زيــــر پاي شاعـــــر خـاك گشته
سخن اينگونــــه بس غمنــــاك گشته
همــــه در پيش ايشان بـــــي مقامند
كه ايشان لطف بــــر مـــــردم نهادند
يكي بالاتـــــر از مــــــردم نشستند
سخن را نطفـــه اشعــــــار بستنـــــد
بمان اي مهـــــربان با هـــم بــرانيم
به درد اين زمان بــــاهم بخــــــوانيم
بيا گل واژه هايــــم را تــــو بــرگير
كه غير تو همه رنگ است و تـــزويــر
بيا تا نــــام تـــــــو باشـــد كــلامم
نثار پــــــاي تــــو هــــــر اعتبـــارم
بيا تـــــا چشم مستت را بنـــــــازم
بيا تـــــا جــــان دهي بــر شور سازم
بيا از لعـــــل شيرين تــــو گـــويم
بيا تـــــا شيـــــوه عشق تـــــو جويم
بيا تنهـــــا وتنهـــــا را مــــرنجــان
مـــرو تنهـــا كه شويم دست از جــان
...ادامه مطلب
من و تنهائــــــي و قلبي همــــه ســـوز
من و قلبي كـــه در سينـــــه شكسته
دگر بغضي كـــه در كــــامــــم نشسته
من و يــــاد دو چشم نـــــرگس تو
من و يك پنجـــــره افسانـــــه نــــــو
يكي پيمانـــــــه خــــــالي ز بــــاده
دگــــر دردي كــــه از عشق تـــو زاده
يكي چشمي كــــه ريـزد همچنان ابر
دگر قلبي كه خـــالي گشتي از صبـــــر
يكي انـــدر درون ميـــــراندم پيش
قلم در دست و مـــن بيگانــه از خويش
همي خــــواهم كه خـون خامه ريزم
خود از بين تــــو و خــــون نـامه خيزم
همي خــــواهم كه از چشم تو گويم
طريق زنـــــدگي را بــــا تــــو پـــويم
همي خـــــواهم كه يـادي از تو آرم
ز عشقت خـــــــون دل از ديـــده بارم
ز چشم و زلف و ابـــــروي تو گويم
الفباي سخـــــن را از تـــــو جـــــويم
بگويم غير تو در ايــــن ميان نيست
مر اين تفسير عالــــم غيــر تو چيست
در اين سينه هـــر آنچه از تـــو دارم
بگويم گـــــر بــــــرندم پـــــاي دارم
ولي افسوس اينجا بس مخــوف است
سخنها همچنان در بنـــد جـــوف است
كسي اينجــــا نــــدارد نــــاي گفتن
به ديده بايــــد ايـــــن غم خانه رفتـن
همه در قيـــد نــــام و آبــــــــرويند
گهر در بحــر و ايشــــان آب روينـــد
همه در بند كذب و رنگ اسيـــــرنـد
به دل كشتن همـــــه اينجـــا اميـــرند
به زنجيـــــر ريــــــا بستنـــــد پا را
به رنگ خـــــود گواه آرند خـــــدا را
همه ظاهــــر پرست و ديـــو خـويند
همه قـــــرآن بدست از حـــق بدورند
همه در گفته ها شان كــذب و رنگنـد
همه رنگند و بــــــا ديگـــــر بجنگند
يكي صــــد ادعــــا در حـــرف دارد
يكي رنگ تـــــواضع مــــي نگـــــارد
يكي بــــار سيــــاست مي بـرد پيش
يكي گــويد زايل و مسلك خـــــويش
يكي از جــــــور مـــردان داد خواهد
يكي هم نـــــام و ذكــــر يــاد خواهد
يكي مردن به پــــــاي دار خــــواهد
يكي از بي كسي يك يــــار خـــــواهد
يكي چون مـــــوج ميلــــرزد سر اپا
يكي آواز ماهـــــورش به غـــــوغـــا
يكي زاهـــــد صفت پنــــدي بگويد
يكي راهب نمــــا ديـــــري بجــــويد
كه اينجــــا بس مقدس جايگاه است
نه هــــركس را مكـــان عشقباز يست
يكي گويد از ايـــــن روز دوشنبــــه
كه شـــــاعر ميشونــــد امثال بنــــده
خلايق را به تحقيـــــر و بـــه تحديد
نخوانـم مـــــا بقي الا بــــه تمجيـــــد
بتوپد بـــــر كسي كـــــه از تـو گويد
سخن را جان مطلب از تـــــو جــــويد
سخن از تـــو نبايد گفت و از يــــار
كه اينجــــا مــــن بـــــود شالوده كار
يكي هــــم قدر مس آمــد طـلا كرد
مقام شعر تا عــرش عــــــلا كــــــرد
به زيــــر پاي شاعـــــر خـاك گشته
سخن اينگونــــه بس غمنــــاك گشته
همــــه در پيش ايشان بـــــي مقامند
كه ايشان لطف بــــر مـــــردم نهادند
يكي بالاتـــــر از مــــــردم نشستند
سخن را نطفـــه اشعــــــار بستنـــــد
بمان اي مهـــــربان با هـــم بــرانيم
به درد اين زمان بــــاهم بخــــــوانيم
بيا گل واژه هايــــم را تــــو بــرگير
كه غير تو همه رنگ است و تـــزويــر
بيا تا نــــام تـــــــو باشـــد كــلامم
نثار پــــــاي تــــو هــــــر اعتبـــارم
بيا تـــــا چشم مستت را بنـــــــازم
بيا تـــــا جــــان دهي بــر شور سازم
بيا از لعـــــل شيرين تــــو گـــويم
بيا تـــــا شيـــــوه عشق تـــــو جويم
بيا تنهـــــا وتنهـــــا را مــــرنجــان
مـــرو تنهـــا كه شويم دست از جــان
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر