نامه ای دیگر به دوست

سلام نمیدونم نامه ها یا شعرهامو که حرفای دلم هستند می خونی یا نه؟.
یه وقتا دلم می گیره خسته می شم می خوام فراموشت کنم.
یه وقتا دلم تنگ می شه می خوام در آغوشت بگیرم و دونه دونه مژه هاتو نوازش کنم,
ذره ذره نگاهتو بدزدم و توی خونۀ چشمام زندانی کنم.
یه وقتا فکر می کنم که اسیرت شدم, و هیچ سعی ای برای فرار نمی کنم.
یه وقتا احساسِ آزادی می کنم, طوری که می خوام پر بکشم به کهکشانها....
چون عاشقم.
نمی دونم نامه هامو می خونی یا نه, ولی بازم می نویسم
یه نامۀ دیگه به یک دوست. دوستی که......





چی بگم, هم عشقی هم نفرت
هم نفسی
هم قفسی
هم زندگی می بخشی هم فنا می کنی
آخه مگه می شه یه نفر همه چی باشه!!!
همیشه توی خیال و توی قلب باشه
چطور می شه که حتی یک دم و بازدمِ من بدونِ یادِ تو نیست؟
وقتِ خنده, گریه, شادی و غصه..
همیشه و همیشه با منی. دیگه چنان در من ریشه کردی که اِنگار خودِ منی.
ای عزیز تر از جانم, بارها تصمیم گرفنم ازت جدا بشم
از وجودم بکنمت و یه گوشه بذارمت و به راهِ خودم برم.
ولی چه جوری؟
اگه من جسمم تو روحی... اگه من قلبم تو خونی هستی که توش جریان داره.
اگه من زنده ام, تو دلیلِ زنده بودنمی.
نمیشه حتی یک لحظه بدونِ تو نمیشه. یک لحظه بدونِ تو یعنی فنا, مرگ, نابودی...
و من نمی خوام بمیرم.
میدونی چرا؟؟؟
آخه دلم برات تنگ میشه...

...ادامه مطلب