شـــبي در انـــتهاي فـصل هجرت ســـر آغــازي پر از انـدوه و محنت
شـــبي بي انــتها در كــنج زنـدان حــلولي تـــازه تر با قفل و سنــدان
هـــجوم لشگـــر كـولاك و سـرما پـس از تـــاراج خورشيـــد اهورا
فـــتاده پيكــري محزون و غمگـــين بـــه كــنج بستري مسلول و سنگين
كـــنون ديگـــر توان رفتنم نيســت از ايـــن زنــدان امـيد رستنم نيست
كــنون بـا اين قفس مأنـوس گشتـــم دگـــر از رسـتنم مـأيوس گشتـــم
دگـــر جــز ايــن قفس جـائي ندارم بــــراي پـر زدن بـــالي نـدارم
دگـــر در بنـد آب و دانـــه ام مــن گـــرفتار هـــواي خـانه ام من
مـــرا در سـر هـــواي دشت مي بود امـيد لالـه و گلگشــت مــي بود
به آغـــوش چــــــمن مستانه خفتن حـديث خود بــه گوش لاله گــفتن
نـــشستن بــر لــب جوئي و رفــتن ســرودي خواندن و فــصلي شــكفتن
مــي و پـــيمانه را بـــر هم كشيدن لــبي بــر گــونه سـاغر دمــيدن
بــه دلـــبر راز مــستي فـــاش گفتن بــه مـــژگان خـاك در گاهش برفتن
لـــبي هــم بــر لـب دلدار بــستن بــه بـند دام گــيسويش نــشسـتن
ازآنـــجا پـــر كشــيدن تـا به افلاك ســرود الوداع خواندن بـر ايـن خاك
كـنون فــصل مــي از من دور گشــته چـمن بـا برف و ســرما كور گـشته
بـــساط مــي دگـر از بـــاغ برچيد لــب سـاغر بــه هـجر بـاده بدريد
مــرا دلـــدار نيـــز از وطـن رفت دگـر ســرو چمــانم از چــمن رفت
بــه شــــــوق كه كنون خواهم پريدن امــيد كــه نـشستن تــا رهـيدن
بـــرون زيــنجا نه عـــشقي و امـيدي نـه جــائي دلـــبري شـور نبيدي
بـــرون زيـــنجا دگر جـــائي نـدارم به پــيش يـــار هــم راهـي ندانم
هـــمان بـــهتر كه بــا زندان بــمانم همينجا بــا غــم مــاندن به جانم
هـــمانا به كـــه دست از خود بشـويم ره عــادت بـه زنـدان را بــجويم
خــــيال پــر زدن از ســر بـرانم بـه شــام تــيره ام مــهمان بـمانم
بـــگويم تـــا كه مـــن خود بينشانم نــه ســـيمرغم نـه قاف است آشيانم
كـــبوتر بـــچه اي بــي برگ و با لم كجــا ســيمرغ وش بــر خود ببالم
مـــرا نـــه جـــايگه اين طاق آبيست كه ســهم مــن همين زنــدان خاليست
در ايـــنجا دانــه و آبـــم مــهياست علاج كار مــن قـــدري مـداراست
شـــبي هـــم مـــرگ مي آيد سراغم بــمـيراند هـــموبـزم چـــراغم
شـــبي سيمرغ ميرد چـــون چـــراغم ببـايد شـاد باشــم پس چــــرا غم
پــس اكـــنون مـــينشينم من همينجا چـــو ســـيمرغي كه تـنها ميرد آنجا
پستها
۴ نظر:
mamnoun besiyar ziba va por mohtavast
سراب جان سلام
شعر خیلی قشنگ بود اما من نتونستم بفهمم این شعر از کیه ؟اگه می شه واسم بنویسند.
با تشکر
مریم جان این شعر از آقای احمد(تنها) هست که لطف می‌کنن برامون میفرستن و ما اینجا درج می‌کنیم ، ممنون از توجهتون دوست عزیز.
باتشکرفراوان از احمد(تنها)عزیز به خاطر شعر زیبای ایشان.بنده از خواندن اشعار ایشان لذت فراوان میبرم چون سرشار از احساس است.فقط ای کاش زودتر با ایشان اشنا میشدم.چون با ایشان بودن واقعا برای من سعادت است و با تمام وجودم دوستش میدارم .
با ارزوی سلامتی و شادکامی برای احمد عزیز.
ارسال یک نظر