رفتی ولی نگر که چه بر جا گذاشتی
کوهی الم برای دل ما گذاشتی
راهی شدی وگرمی برفت از فضای من
دلرا اسیر سردی و سرما گذاشتی
رفتی شکست سنبله های امید من
پشتارهء امید به صحرا گذاشتی
رفتی گسست سلسله های خیال ها
با آنکه یاد خود تو به رویا گذاشتی
من ماندم و کویر و عطش همرهء سراب
با خاطرات خوش که ز دریا گذاشتی
ای ناشی در طریقت عشق جای شکوه نیست
تقصیر هرچه بود برما گذاشتی
اول تو شعر عشق بخواندی برای من
آنگه به نفس شعر معما گذاشتی
مارا به شهر شعر و غزل های آبدار
خواندی ولی فسوس که، تنها گذاشتی
با واژه های سبز چو باران به فصل مهر
رفتی بروی مهر مهر چلیپا گذاشتی
از شاعر افغانی خانم نجیبه ایوبی
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر