کی رفته ای ز دل که تمنّا کنم ترا

کی رفته ای ز دل که تمنّا کنم ترا

کی بوده ای نهفته که پیدا کنم ترا
غیبت نکرده ای که شوم طالب حضور

پنهان نگشته ای که هویدا کنم ترا
با صد هزار جلوه برون آمدی که من

با صد هزار دیده تماشا کنم ترا
بالای خود در آیینۀ چشم من ببین

تا با خبر ز عالم بالا کنم ترا
مستانه کاش در حرم و دیر بگذری

تا قبله گاه مؤمن و ترسا کنم ترا
خواهم شبی نقاب ز رویت برافکنم

خورشید کعبه، ماه کلیسا کنم ترا
گر افتد آن دو زلف چلیپا به چنگ من

چندین هزار سلسله درپا کنم ترا